کد مطلب:152264 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:158
زنده شدن کودکی که روی سیمهای برق افتاده بود و خشک شده بود
این قضیه توسط حجة الاسلام والمسلمین جناب آقای سید محمود حسنی طباطبایی بروجردی نقل شده است:
پدرم مرحوم مغفور حاج سید ضیاء الدین حسنی طباطبائی قدس سره فرمودند: در دوران جوانی، كه به قصد زیارت اعتاب متبركات عراق به آن دیار رفته بودم، روزی به قصد زیارت حضرت قمر بنی هاشم علیه السلام همراه جمعی وارد صحن مطهر شدیم.
ما عده ای زن و مرد بودیم كه می خواستیم وارد حرم مطهر شویم. در آن روزها سیمهای قطور برق در كنار صحن مطهر قرار داشت و چند سیم لخت برق، با فاصله ای اندك از كنار هم می گذشت.
آن روزها تازه بادبادك در عراق آمده بود. چند طفل عرب تعدادی بادبادك داشتند و با هم بازی می كردند. آنها دو عدد از این بادبادكها را به هوا كرده بودند و یك عدد آنها روی سیم برق گیر كرده بود. یكی از این بچه ها بالای بام می رود تا خم شود و
بادبادك خود را بردارد، ولی از بالای بام روی این سیمهای لخت می افتد و در آنجا خشك می شود!
پدرم فرمودند: به چشم خود دیدم كه زنی اعرابی سراسیمه خود را به جلوی ایوان حضرت عباس علیه السلام رسانید و در حالیكه انگشت خود را به حالت تهدید حركت می داد و فریاد می زد و به ضریح حضرت قمر بنی هاشم علیه السلام اشاره می نمود، سخنانی گفت! سپس به سوی كودكش برگشت و جمعیت هم به دنبالش به راه افتاد.
هنوز دو سه قدم فاصله بود تا به زیر جنازه ی فرزندش كه بالای سیمهای برق بود برسد، ناگاه مثل اینكه كسی كودك را بردارد و جلوی مادر بر زمین بگذارد، آن كودك از بالا جلوی مادرش افتاد و شروع به فرار كردن نمود! اما جمعیت به او مجال ندادند و بر او هجوم آوردند و در مدت كوتاهی تمام لباسهای این كودك تكه تكه گردید و آنها را به عنوان تبرك بردند. [1] .
پدرم مرحوم مغفور حاج سید ضیاء الدین حسنی طباطبائی قدس سره فرمودند: در دوران جوانی، كه به قصد زیارت اعتاب متبركات عراق به آن دیار رفته بودم، روزی به قصد زیارت حضرت قمر بنی هاشم علیه السلام همراه جمعی وارد صحن مطهر شدیم.
ما عده ای زن و مرد بودیم كه می خواستیم وارد حرم مطهر شویم. در آن روزها سیمهای قطور برق در كنار صحن مطهر قرار داشت و چند سیم لخت برق، با فاصله ای اندك از كنار هم می گذشت.
آن روزها تازه بادبادك در عراق آمده بود. چند طفل عرب تعدادی بادبادك داشتند و با هم بازی می كردند. آنها دو عدد از این بادبادكها را به هوا كرده بودند و یك عدد آنها روی سیم برق گیر كرده بود. یكی از این بچه ها بالای بام می رود تا خم شود و
بادبادك خود را بردارد، ولی از بالای بام روی این سیمهای لخت می افتد و در آنجا خشك می شود!
پدرم فرمودند: به چشم خود دیدم كه زنی اعرابی سراسیمه خود را به جلوی ایوان حضرت عباس علیه السلام رسانید و در حالیكه انگشت خود را به حالت تهدید حركت می داد و فریاد می زد و به ضریح حضرت قمر بنی هاشم علیه السلام اشاره می نمود، سخنانی گفت! سپس به سوی كودكش برگشت و جمعیت هم به دنبالش به راه افتاد.
هنوز دو سه قدم فاصله بود تا به زیر جنازه ی فرزندش كه بالای سیمهای برق بود برسد، ناگاه مثل اینكه كسی كودك را بردارد و جلوی مادر بر زمین بگذارد، آن كودك از بالا جلوی مادرش افتاد و شروع به فرار كردن نمود! اما جمعیت به او مجال ندادند و بر او هجوم آوردند و در مدت كوتاهی تمام لباسهای این كودك تكه تكه گردید و آنها را به عنوان تبرك بردند. [1] .
[1] چهره ي درخشان ج 1، ص 379.